Η νεα ''επαναστατική'' καλλιέργεια

Της μόδας οι επαναστατικές καλλιέργειες, τις μόδας και η εναλλακτικές. Η νέα λοιπόν μόδα ακούει στο όνομα στέβια.  Για να μην παρεξηγηθώ φυσικά και δεν είμαι αρνητικός σε νέες εναλλακτικές καλλιέργεις που θα δώσουν νέο αίμα και προώθηση στην αγροτική ζωή του τόπου μας αλλά είμαι αρκετά κριτικός σε θέμα οργάνωσης και προώθησης των ποιόντων. 

  Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά τους. Μιλώντας για το φυτό της στέβιας κανείς θα έπρεπε να γνωρίζει πως το ισχυρότατο πλεονέκτημα της απέναντι στα ζαχαρότεφτλα είναι πως γλυκαίνει δίχως να παχαίνει. Τί κάνει λοιπόν τη στέβια πιο αγαπητή από τη ζάχαρη; Ο λόγος είναι, ότι οι καιροί και οι ανάγκες των ανθρώπων έχουν αλλάξει και σήμερα η υπερκατανάλωση ζάχαρης προκαλεί μεγάλα προβλήματα, όπως, ο σακχαροδιαβήτης, η παχυσαρκία οι καρδιαγγειακές παθήσεις και πολλά άλλα προβλήματα. Η στέβια ακόμη είναι πλούσια σε θρεπτικά συστατικά όπως βιταμίνες, μέταλλα , λιπαρά οξέα και ιχνοστοιχεία. Σαφέστατα λοιπόν την κάνει ακόμα ανταγωνιστικότερη απέναντι στην ανθυγιεινή ζάχαρη.

  Από μια γρήγορη ματιά στα οικονομικά δεδομένα η στέβια είναι μια εξίσου αποδοτική καλλιέργεια αφού αν σκεφτεί κανείς το κόστος ανα στρέμα είναι γύρω στα 400 ευρω, ενώ η στρεμματική απόδοση κατά μέσο όρο μπροεί να φτάσει τα 200-400 κιλά ανά χρόνο ανάλογα με τα γενετικά χαρακτηριστικά κάθε φυτού και τις εδαφολογικές συνθήκες. 

  Το μεγάλο πρόβλημα με τη στέβια ειναι η μεταποίηση και η εξαγωγή της. Όλα καλά όλα ωραία λοιπον με τη καλλιέργεια και τη συλλογή του φυτού η τυποποίηση της ειναι σοβαρό ζήτημα. Στην Ευρώπη κανένα εργοστάσιο δεν τυποποιεί στέβια. Δεν θα αναλοθούμε στο γεγονός πως η Ισπανία και η Ιταλία λόγω συμφωνιών δεν τοποθετεί τη στέβια στην αγορά της , το κυριαρχο θέμα είναι πως σε όλη την Ευρώπη δεν υπάρχει εργοστάσιο τυποποίησης στέβιας. Βέβαια αυτό καθιστά μεγάλη επιχειρηματική ευκαιρία για την Ελλάδα. 
  Στη Θεσσαλία ήδη πολύ παραγωγοί ασχολούνται με την πρωόθηση της στέβιας και καλούνε παραγωγούς να εννωθούν για να αρχίσουν να εξάγουν. Η προσπάθεια βέβαια αυτή ειναι πολύ πρωιμη καθότι μόλις πριν απο λίγα χρόνια το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας Γεωπονιας(όπου φοιτώ) έδωσε το πράσινο φως για το αν η στέβια μπορεί να καλλιεργηθεί στην Ελλάδα. Προσωπικά σαν γεωπόνος συστήνω τους παραγωγούς να είναι επιφυλακτικοί να παρακολουθούν τις εξελίξεις και τις νέες ομάδες παραγωγών που έρχονται στο προσκύνιο και αν αποφασίσουν συνειδητά αυτη την καλλιέργεια να συζυτήσουν με ενα πεπειραμένο γεωπόνο. Ούτως η άλλως η Στέβια πέτυχε σαν φύτο ήδη σε Κίνα και Παραγουάη οπότε εμπορικά η επιτυχία της δεν θα μείνει εκεί , το μυστικό ειναι οι παραγωγοί ομαδικά να προλάβουν τις αγορές και να καταφέρουν καλές συμφωνίες.

Στάσου μύγδαλα.....

  Βαρύ και πικρό θα χαρακτηριστεί από πολλούς παλαιούς παραγωγούς (γύρω στο 90') το σημερινό άρθρο . Αλλά ας τα πάρουμε τα πραάγματα με τη σειρά τους. Το αμύγδαλο σύμφωνα με διατροφολόγους είναι μια απαραίτητη τροφη πλούσια σε πρωτεινες, βιταμίνες , φυτικές ίνες και ανόργανα άλατα. Τί συντέλεσαι τότε ώστε να μείνει στο περιθώριο η καλλιέργεια αυτού του δέντρου. Κομβικό σημείο ήταν η δεκαετία 80-90 όπου οι καλλιέργεια αμυγδάλου είχε εκτοξευθεί αλλά δεν υπήρχε τρόπος διάθεσης του αμυγδάλου στην αγορά ( εισαγωγές και εγχώριο εμπόριο). Τότε ακριβώς οι παραγωγοί ''αγανάκτησαν'' καθότι βλέπαν οι κόποι μιας χρονιάς να πάνε χαμένοι. Φυσικά υπήρχαν παραγωγοί που κατάφεραν να εξάγουν και να εξασφαλίσουν καλές τιμές για το αμύγδαλο τους αλλά το μεγαλύτερο ποσοστό αγροτών έβρισκαν τη νέα σεζόν ζημιωμένη.
    Εν έτη 2013 τα πράγματα είναι αρκετά καλύτερα. Το 2012 που μας αποχαιρέτησε ήταν μια '' κακή χρονιά'' καθότι οι τιμές των παραγωγών είναι χαμηλές , αλλά ήταν καλη χρονιά σε άποψη σοδειάς και σε επίπεδο τιμής. Το νέο πλάνο που δειλά δειλά έκανε την εμφάνιση του το 2011 έφερε κάποια θετικά μηνύματα. Ο λόγος γίνεται φυσικά για την συμβολαιακής καλλιέργειας που εξασφαλίζει στους παραγωγούς σταθερή πώληση του αμυγδάλου για 12-15 αλλά το σημαντικότερο , ετήσια επίβλεψη από γεοπώνους.  Και έρχεται ο αντίλογος στη τόσο ωραία εικόνα. Ρωτά ο παραγωγός αφου τα πράγματα είναι τόσο απλά γιατί δεν επενδύουμε όλοι εκεί. Σε απάντηση αυτού του ερωτήματος είναι τα κριτήρια που διέπουν το σύστημα της συμβολαιακής καλλιέργειας. Η επιλογή ειναι αρκετά απαιτητική και μόνο οι πιοτικοί οπορώνες ξεχωρίζουν. Γενικότερα όμως πρέπει να τονιστεί πως οι προοπτικές του αμυγδάλου στις σύγχρονες αγροτικές αγορές είναι αρκετά ευνοικές.

    Κατ αρχάς το ελληνικό αμύγδαλο υπερτερεί σε ποιότητα του Αμερικάνικου αλλά υστερεί που αλλού στη τυποποίηση. Εκεί φυσικά είναι η μαύρη τρύπα, όπως σε πολλά γεωργικά προιόντα, το αγκάθι των εξαγωγών. Κακά τα ψέματα η οργάνωση και σε αυτό το δέντρο είναι και παραμένει υποτυπώδης. Μέσα από το άρθρο δεν θα αναζητήσουμε ευθύνες τόσο στο κράτος ούτε φυσικά στους αγρότες απλά μέσω του συστήματος που υπόθηκε παραπάνω προβάλλεται μια ικανοποιητική οργάνωση ακόμη και στις εξαγωγές. Το καλό με το αμύγδαλο είναι πως έχει σταθερή ζήτηση και εγχώρια και από έξω, έχει εξίσου σταθερές τιμές στην απόδοση ανα στρέμμα( πέρυσι λόγου χάρη έφτασε τα 1000ευρω/στρέμμα!!!) και είναι αρκετά ανθεκτικό δέντρο σε  μύκητες που μας απαλλάσει από τη χρήση φαρμάκων.
 Τελιώνοντας το άρθρο χρήσιμο είναι να τονιστεί πως ο οπορώνας με αμύγδαλιές είναι ιδιαίτερα απαιτητικός σε φροντίδα, χρήζει καθημερινης παρουσίας εκεί καθώς και η συλλογή του καρπού είναι εξίσου δύσκολη διαδικασία. Παρά ταυτα οι δύο ποικιλίες που καλλιεργούνται στην Ελλάδα (Texas, Farragnes) δείχνουν να έχουν ζήτηση στο εμπόριο και αξίζει κανείς να ασχοληθέι αν "υπακούει" τις κατάληλες προυποθέσεις....

Tο ''καθιερωμένο'' πρόβλημα της ελιάς

Μεγαλώνοντας κανείς σε επαρχία της Ελλάδος καταλαβαίνει  τι σχέση εχει το οικογενειακό λάδι με τη τοπική κοινωνία. Σε κάθε οικογένεια κάποιο μέλος φέρει μια μικρη προίκα από μερικούς ελαιώνες, όπου από εκεί εξασφαλίζει το λάδι όλης της χρονιάς. Το ζήτημα που παρακίνησε να ασχοληθώ με το θέμα αυτό είναι πως όταν συζητήσεις με αυτό το μέλος πάντα σου βγάζει μια πικρία, ως προς την πωληση του λαδιού. Το άτομο αυτό είναι αντιπορσωπευτικό όλης της αγροτικής κοινωνίας (πλην εξαιρέσεων) που ασχολούνται με το ελαιουργία. Όλοι γνωρίζουμε το δώρο που κατέχουμε σαν Έλληνες και πόσο σημαντικό ρόλο παίζει το λάδι στη διατροφή μας αλλά το ερώτημα που γεννάτε είναι γιατί παρόλο που υπάρχει απόθεμα οι κύριοι καταναλωτές ελαιολάδου είμαστε μόνο εμείς οι Έλληνες.

Ιταλικό Ελαιόλαδο

  Αποφεύγοντας να απαντήσω στο ερώτημα αν το λάδι φτάνει για τους Ελληνες και αν οι εξαγωγές είναι το μέλλον , καθώς το ποσοστό λαδιού που παράγεται από τα ελαιοτριβεία υπερκαλυπτει τον Ελληνικό πληθυσμό. Το αμέσως επόμενο ερώτημα είναι γιατί μόνο οι Κρητικοί λοιπόν να ασχολούνται με τις εξαγωγές και η υπόλοιπη επαρχία να πουλάει ''κοψοχρονιά'' το λάδι της , για να ''βγουν'' τα μεροκάματα. Η αλήθεια είναι πως η Ελλάδα εδώ και χρόνια έχασε τις αγορές. Όταν η χώρα που παράγει το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο δεν είναι ικανή να χτυπήσει κατα μέτωπο την Ισπανία που το μόνο που επειδυκνύει είναι ποσότητα τότε είμαστε φταίχτες του ευατού μας. Η Ισπανία και η Ιταλία πρόλαβαν τη στροφή της αγοράς και προμήθευσαν άμεσα την Κίνα με τεράστιες ποσότητες ελαιολάδου και δημιουργια μεγάλων και ισχυρών καρτέλ . Και ρωτάει ο Έλληνας παραγωγός με το δικό μας λάδι τι θα γίνει στο μέλλον, πως θα ζήσουμε; Το δυνατό όπλο του ελληνικού ελαιολάδου είναι η ποιότητητα του. Από το τρόπο συλλογής της ελιάς μέχρι να τη βρώση του. Αυτό οφείλουμε να διαπραγματευθούμε. Πρέπει να κλείσουμε τα μάτια στις μεγάλες ποσότητες της Ισπανίας και να τονίσουμε το δυνατό σημείο μας. Έτσι μόνο και η τιμή θα ανέβει αλλά και το ελαιόλαδο της Ελλάδος θα βρει τη θέση που του ανήκει στη παγκόσμια αγορά. Φυσικά ο τρόπος είναι γνωστός και κανένας παραγωγός δεν θα χρειαστεί να ανακαλύψουν την πυρίτιδα απλά να ακολουθήσουν συμβούλές από άτομα με πείρα που ασχολούνται χρόνια με τον '' ελληνικό χρυσό'', και ιδού και η απόδειξη
http://www.nileasoliveoil.gr/news-gr/econews-gr/olive-oil-82-euros-per-kilos.html

Επιστροφή στα άρθρα

Ενημερώνουμε τους αναγνώστες μας πως το blog  μας θα παραμείνει για μια ακόμη βδομάδα ανενεργό καθότι μεσολάβησαν καλοκαιρινές διακοπές και λόγω ακαδημαικών υποχρεώσεων. Υποσχόμαστε πως θα επανέλθουμε σύντομα με νέα άρθρα